~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

αγναντεύω (ρήμα) // βλέπω από μακριά, ή παρατηρώ από ψηλά, από ύψωμα

+Στην Μνήμη των Πάνου και Ελένης και του Σταύρου Πάνου Αϊβαλή απο το Ελληνικόν Γορτυνίας και Ιδρυτή της εφημερίδας "Λούσιος" και μετέπειτα "Αρκαδικό Βήμα" (1988-2009)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"Χαίρε Ω Χαίρε Ελευθερία" Δ. Σολωμός

~

~
λέμε στους γείτονες και στους συγχωριανούς μας

Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

Πέρασε ένας χρόνος... σαν σήμερα 3 Δεκέμβρη έφυγε ο μπαρμπα-Σταύρος

...με τον μεγάλο αδελφό του Διονύση στο Ελληνικό...



Ένας χρόνος πέρασε με την απουσία σου αγαπημένε μας πατέρα, που λίγους μήνες μετά ήρθε να σε βρει και η κυρά-Αθηνά... ας είναι ελαφρύ το χώμα που σας σκεπάζει...

ΜΕΡΟΣ 1ο
Χθες Πέμπτη πατέρα, βρεθήκαμε όλοι μαζί στο σπίτι στην Καρύταινα, και θυμηθήκαμε τα παλιά αγνατεύοντας το Κάστρο και κάτι πρόβατα στου Μποβέτι. Πάντα έκανες σχέδια για το σπίτι στο χωριό και σκεπτόσουνα μια επιστροφή σου στα παλιά σου "λημέρια" όπως τα έλεγες. Οι βόλτες σου στο παζάρι και τα ποτηράκια που πίνατε με τους φίλους και γνωστούς αλλά και συγγενείς όπως τον μπαρμπά-Κώστα τον Γιαννακά από το Βέλγιο.
Η απόλυσή σου από τον ελληνικό στρατό και η επιστροφή σου από τα Γιάννενα όταν αποφάσισες να παντρευτείς και να νοικοκυρευθείς. Έτσι από το Μουλάτσι βρέθηκες παντρεμένος με την θυγατέρα του μπάρμπα-Πέτρου του Τσαρμπού την πανέμορφη και λεβέντισσα Αθηνά. Χρόνια περιφερόμενος τσαγκάρης (Αρκαδία αλλά και Λακωνία και Μεσσηνία) -μια τέχνη που έμαθες κοντά στον συγχωρεμένο γαμπρό σου Αργύρη Λαγοδήμο που είχε πάρει γυναίκα την αδελφή σου Καλή, στην Ζάκυνθο.
Έτσι κουτσά στραβά άνοιξες στο παζάρι ένα τσαγκάρικο με πέντε πρόκες ένα σφυρί και δυο τανάλιες, πήρες δέρματα και σόλες και άρχισες να μπαλώνεις τα υποδήματα των Καρυτινών...
Λεφτά δεν υπήρχαν και έτσι το "βερεσέ" πήγαινε καπνός από τους πελάτες.... μέχρι που τελειώσανε τα υλικά (προκάκια, σόλες κ.ά.) και άρχισαν τα προβλήματα επιβίωσης.
Στο μεταξύ είχε έρθει και το πρώτο παιδί ο Παναγιωτάκης και λίγο μετά ο Πέτρος. Η ανάγκη για γάλα για τα παιδιά λύθηκε με μια κατσικούλα και με πέντε κότες για φρέσκα αυγά... Και ένα κουτάβι ο Λέων να φυλάει τις κότες από τις αλεπούδες που τις βάλανε στο μάτι...
Έτσι πέρασαν τα πρώτα σου χρόνια στην δύσκολη δεκαετία του '50.
Αιωνία σου η Μνήμη αγαπημένε και λατρευτέ μας πατέρα...
-------------
* Στο επόμενο σημείωμα για σένα πατέρα, θα αναφερθούμε στο μαντολίνο που έφτιαξες και έπαιζες ζακυνθινές καντάδες...

Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

Μετά τον μπάμπα-Σταύρο ακολούθησε και η κυρά-Αθηνά... Αντίο Μάνα...


Καλή αντάμωση ΜΑΝΑ, ΜΗΤΕΡΑ, ΜΑΜΑ ΜΑΝΟΥΛΑ!

Από μικρή ηλικία η Αθηνά (Αϊβαλή - Τσαρμποπούλου το γένος Πετροπούλου), εργάστηκε σκληρά, μιας και οι συνθήκες στο γραφικό χωριό - κωμόπολη τότε - Καρίταινα Γορτυνίας Αρκαδίας απαιτούσαν κόπο και μόχθο για επιβίωση.
Ήταν μικρή σε ηλικία όταν ο παππούς Πέτρος Τσαρμπόπουλος ξενιτεύτηκε, όπως πολλοί συμπατριώτες από όλη την Ελλάδα, στις Η.Π. Αμερικής για καλύτερες οικονομικές απολαβές και κατεπέκταση μια καλύτερη ζωή για την οικογένειά του.
Σ' ένα γράμμα της γιαγιάς Βασιλικής προς το σύζυγό της, του λέει ότι τα παιδιά είναι καλά, αλλά έπεσε 'σύννεφο' από ακρίδες κα
ι κατέφαγε τα πάντα... Πρέπει να ήταν γύρω στα 1930...
Ο παππούς Πέτρος - σε αφήγηση της μητέρας μου Αθηνάς - δούλεψε σε εστιατόριο στην Αμερική, όπου και απειλήθηκε με όπλα με σκοπό τη ληστεία... ο οποίος όμως αν και τον δέσανε τελικά τον έβαλαν να καθήσει πάνω στην είσπραξη την οποία είχε καλά κρύψει...
Αρκετά περιστατικά μου είχε αφηγηθεί από τη νεανική της ηλικία:
Μικρή όταν ήταν, τα παιδιά της γειτονιάς της ήξεραν ότι τα αστεία με την Αθηνά δεν θα τους βγαίναν σε καλό... έπιανε την πέτρα και την εκσφενδόνιζε πολύ μακριά...
Κάποια φορά θέλησε να περιποιηθεί λίγο τα μαλλιά της και ανέλαβε η αδελφή τηςΠαρασκευή (κοιμήθηκε σε νεαρή ηλικία από ασθένεια), η οποία και τις τα έκοψε λίγο παραπάνω από ότι ήθελε... αποτέλεσμα ήταν να την κυνηγάει στο βουνό και η Παρασκευή να την ικετεύει λέγοντάς της "Αθηνά, θα μεγαλώσουν τα μαλλιά σου και πάλι, σε παρακαλώ μη με δείρεις".... Πάντα το θυμόταν με πόνο αυτό το περιστατικό....
Όταν επέστρεψε ο παππούς από την Αμερική μαζί με τα άλλα χρήσιμα δώρα που έφερε (ραπτομηχανές, μία για τη μεγάλη αδελφή της Αικατερίνη, και μία για την Αθηνά), ήταν και ένα σπουδαίο γραμμόφωνο... Αυτό το βάζαν να παίζει τις πλάκες (δίσκους) και λόγω της τοποθεσίας που είνα
ι το σπίτι (στη κορυφή του 'πάνω μαχαλά') ακουγόταν σ' όλο το υπόλοιπο χωριό και οι νέοι και οι νέες ανέβαιναν στο σπίτι του μπαρμπα-Πέτρου....
Θυμόταν τον αδελφό της τον Παναγιώτη, πάντα με πόνο ψυχής, όταν ήρθε ανάπηρος από τα βουνά της Ηπείρου το 1940.
Στον εμφύλιο, με τον αδελφό της Χαράλαμπο αναγκάσθηκαν να κρυφθούν για να μην τους πάρουν στο βουνό...
Το 1954 ο Σταύρος Αϊβαλής (+2009) από το διπλανό χωριό το Μουλάτσι - σήμερα Ελληνικό - βρέθηκε στο σπίτι
της να τη ζητάει σε γάμο...από την κυρά-Βασιλική.
Το 1955 γέννησε το πρώτο τους παιδί, τον Παναγιώτη.
Το 1958 γέννησε τ
ον Πέτρο.
Το 1960 τον Κωνσταντίνο.
Και το 1967 τον Παρασκευά (εμένα).
Τη θυμάμαι από μικρό παιδί στο προσκεφάλι μου με κομπρέσες για τον πυρετό, μιας και ήμουν φιλάσθενος...
Πολλές φορές είχαμε έντονες καταστάσεις... Πρέπει να ήμουν 12 με 14 χρονών και μου είχε κλειδώσει την πόρτα από όπου ήθελα να πάρω το αγωνιστικό ποδήλατο... έγινε μάχη....
Και μέχρι πρόσφατα πάντα υπήρχε κάτι για να βρεθούμε σε ένταση... αλλά η καρδιά της δεν κράταγε τίποτα... σαν το κύμα στην αμμουδιά, έτσι η αγάπη στην καρδιά της τα έσβηνε όλα...
Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010, περίπου 3 το μεσημέρι, άφησε τούτο το μάταιο κόσμο και έφυγε στην αγκαλιά του Χριστού μας...
Καλή αντάμωση ΜΑΝΑ!

To "ύστατο Χαίρε" θα της το πούμε σήμερα Δευτέρα 11.10.2010) το μεσημέρι στις 4.00 το απόγευμα στο Κοιμητήριο των Αγίων Αναργύρων, εκεί όπου θα αναπαυθεί δίπλα στον μπάρμπα-Σταύρο (έφυγε στις 3 Δεκεμβρίου 2009) και που τον ακολούθησε μετά από μισό αιώνα κοινής ζωής...

Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010







*δείτε και στο : www.ellinikon.gr/stavros.pdf

Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

Καλό ταξίδι Πατέρα...



Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2010, 5.30 π.μ.



Σήμερα Πέμπτη το πρωί -έτσι αναπάντεχα- έφυγε ο μπάρμπα-Σταύρος από το Ελληνκό Γορτυνίας...

Α ν τ ί ο Π α τ έ ρ α ,
Εφυγε σήμερα τα ξημερώματα έτσι ήσυχα όπως ζούσε τα τελευταία χρόνια στο σπίτι του στην Αθήνα ο Σταύρος Αϊβαλής από το Ελληνικό Γορτυνίας πλήρης ημερών στα 80 του χρόνια.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ελληνικό (Μουλάτσι ) εκεί πέρασε τα παιδικά του χρόνια μέχρι που σαν έφηβος πήγε στην Ζάκυνθο κοντά στην αδελφή του Καλλιόπη και τον γαμπρό του Αργύρη Λαγοδήμο όπου έμαθε την τέχνη του τσαγκάρη. Εκεί τον βρήκε ο μεγάλος σεισμός που ισοπέδωσε το νησί και ως φαντάρος βοήθησε τον κόσμο.
Τα τελευταία χρόνια διευθυντής στο «Αρκαδικό Βήμα» βοηθούσε με όλες του τις δυνάμεις στην έκδοση της εφημερίδας όταν βέβαια δεν ήταν στη Κόρινθο στο σπίτι του Κώστα και της Ράνιας που είχε τον αγαπημένο του κήπο και περνούσε τις ώρες του ευχάριστα.
Εδώ και καιρό είχε λόγω ηλικίας κάτι μικρά προβλήματα υγείας που σαν παλληκάρι τα πάλευε… Δυστυχώς ή καρδιά του σήμερα το πρωί τον πρόδωσε.
Πατέρα καλό σου ταξίδι και να ξέρεις ότι θα σε αγαπάμε πάντα...



Τα παιδιά σου Πάνος, Πέτρος, Κώστας και Παρασκευάς. Τα εγγόνια σου Οδυσσέας, Ποσειδώνας, Αθηνά, Κατερίνα, Σταύρος, Βασίλης, Σταύρος και Νίκος. Ευτύχησες να δεις και δυο δισέγγονα από την κόρη του Κώστα την Αθηνά.
Και βέβαια τα κορίτσια σου που αγαπούσες Καλλιόπη, Νάνα, Ράνια και Πελαγία.
και η σύντροφος της ζωής για περισσότερα από πενήντα χρόνια Αθηνά Τσαρμποπούλου-Αϊβαλή.
Το τελευταίο αντίο θα το δώσουν συγγενείς και φίλοι αύριο Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009
στις 3.30 μμ, από το Κοιμητήριο Αγίων Αναργύρων.
[PDF] Αρκαδικό Βήμα
Μορφή αρχείου: PDF/Adobe Acrobat - Προβολή ως HTML
ΠΑΝΟΣ Σ. ΑΪΒΑΛΗΣ. Διευθυντής: +ΣΤΑΥΡΟΣ Π. ΑΪΒΑΛΗΣ. ΓΡΑΦΕΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ: Πυθίας 6, Πλ. Κυψέλης Αθήνα. Συνδρομές: Ετήσια 20,00 ευρώ Συλλόγων 30,00 ευρώ ...

www.ellinikon.gr/stavros.pdf

(από την εφημερίδα του Συλλόγου Ελληνικού "ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ"