....Να χαμήλωναν τά βουνά,νά ψήλωναν οι κάμποι--
να βλέπα τήν Ανδρίτσαινα -- νάβλεπα τό παζάρι....
Ανδριτσάνοι πολίτες με τις παραδοσιακές τους φορεσιές, μέ φουστανέλα και σιλάχι, σέ ένα ..σοκάκι τής Ανδρίτσαινας. Εικόνες , πού μας πισωγυρίζουν πολλά χρόνια πίσω. Εικόνες βγαλμένες μέσα από τό σεντούκι τής νεώτερης ιστορίες μας .Εικόνες πού μυρίζουνε Τουρκοκρατία. Καμιά σύγκριση , μέ τό σήμερα, αμέτρητη η απόσταση σε όλα. Φυσικό και αναμενόμενο. Όμως η ψυχή, η Ελληνική ψυχή, είναι η ίδια , εκείνη πού αντέχει και όλα τα αντιμάχεται.